حمد و سپاس خدایی را سزد که پروردگار جهانیان است. درود و سلام بر محمد پیامبر امین و بر خاندان و یاران و دوستدارانش. 

خدای عزّ و جلّ فرمود: «این روشنگری برای مومنان است و مایه‌ی رهنمود و پندپذیری برای پرهیزگاران است* و سست و زبون نشوید و غمگین و افسرده نگردید و شما بر‌تر هستید (و پیروزی و بهروزی از آن شماست) اگر که براستی مومن باشید* اگر به شما جراحتی رسیده است (و به جانتان گزندی و به دارائیتان زیانی وارد آمده است نگران و پریشان نشوید) به آن جمعیت نیز جراحتی همانند آن رسیده است و ما این روز‌ها (ی پیروزی و شکست) را در میان مردم دست به دست می‌گردانیم تا ثابت قدمان بر ایمان را (از سائرین) جدا سازد و مومنان شناخته شوند و خداوند از میان شما قربانیانی برگیرد و افتخار شهادت نصیبتان گرداند و خداوند ستمکاران را دوست نمی‌دارد* و تا خداوند مومنان را سره و خالص گرداند و کافران را نابود و تباه سازد». (آل عمران: ۱۴۱- ۱۳۸) 

در پی حوادثی که بعد از کودتای نظامی ستمگر علیه مشروعیت و قانون بر مصر می‌گذرد و جو فشار و محدودیتی که بر دعوت تحمیل می‌شود و در این شرایط پلیسی که دعوتگران در معرض آن قرار گرفته‌اند و افزایش خون ریزی و تلفات جانی و زخمی‌ها و پر شدن زندان‌ها از آزادگان، در پرتو چنین شرایط و تحولاتی و خصوصاً پس از آشکار شدن برخی از ابعاد حقیقی این مبارزه، بر ماست که به بعضی از این وظایف توجه کنیم. روشن است که مخالفت و مبارزه‌ی کودتاچیان در اصل با هویت اسلامی امت و دین و دعوتگران دینی است. 

 ضرورت‌ها و وظایف این مرحله از انقلاب

۱-خود آرائی با بندگی و خداگرایی و حسن ارتباط با خداوند متعال و دلبستگی به پروردگار و خشوع و خضوع در برابر او و پناه بردن به او و مراقبت و حفاظت جوئی از قدرتش و زیستن در معیت او و یاری جستن و توفیق خواهی از او؛ چراکه او بهترین یاور و سرپرست است. «آخر چرا نباید به خدا توکل کنیم و حال آنکه او ما را به راه‌مان رهنمود کرده است؟ و حتما بر اذیت و آزارتان شکیبایی می‌نماییم و متوکلان باید بر خدا توکل کنند و بس...» [ابراهیم: ۱۲] 

۲-اعتماد و اطمینان خاطر به وعده‌ی راستین خدا در نصرت و یاری دین و دعوتش و بندگان نیکوکارش، و یقین به اینکه خدا به احوال ستمگران آگاه است و خدای سبحان به آنچه ستمگران می‌کنند احاطه دارد و باید به راه و روشی که برآنیم و مطابق باآن حرکت می‌کنیم اطمینان داشته باشیم. «این رنگ و زینت خداست و چه کسی از خدا زیبا‌تر بیاراید و بپیراید؟ و ما تنها او را می‌پرستیم) [بقره: ۱۳۸] 

همراه با اطمینان و باور به وعده‌ی خدا و یقین به قدرتش و اعتماد به راه و روش خدا، به بصیرت و شناخت نشانه‌های راه دعوت و اعتماد به آن نیاز داریم. راه دعوت الهی با وجود سختی‌ها و گردنه‌های صعب العبورش‌‌ همان راه اصیلی است که پیشگامان دعوتگرو مصلحان آن را پیموده‌اند. «بگو این راه من است که من با آگاهی و بینش به سوی خدا می‌-خوانم و پیروان من هم (چنین می‌باشند) و خدا را منزه می‌دانم و من از زمره‌ی مشرکان نمی‌باشم «. [یوسف: ۱۰۸] 

۳-صبر و پایداری در برابر فتنه‌ها و شبهات و محنت‌ها و مصیبت‌ها و سختی‌ها و بلا‌ها؛ زیرا پیروزی قرین صبر است و یقیناً با سختی و دشواری، آسایش و آسودگی است و پایداری بر اصول، به هر میزان که گرفتاری‌ها زیاد شود و راه‌های رسیدن به پیروزی تنگ‌تر و باریک‌تر گردد، تنها راهکار این مرحله از انقلاب است. «و خدا بر کار خود چیره و مسلط است، ولی بیشتر مردم (خفایای حکمت و لطف تدبیرش را) نمی‌دانند». [یوسف: ۲۱] 

۴-جمع شدن پیرامون رهبری دعوت و محور قرار دادن او و اعتماد و اطمینان قلبی به ایشان، باید در محیطی پر از اخوت صادقانه و نصیحت سازنده و همیاری و حمایت، چنان اطمینان عمیقی به شایستگی و اخلاص رهبری داشته باشیم که منجر به حب و تقدیر و احترام و اطاعت از او در غیر معصیت گردد و از اعتماد به رهبری خویش چنان مانع و دژ نفوذناپذیری بسازیم که حیله‌ها و توطئه‌های ایجاد تفرقه در صفوف مجاهدان و وسوسه‌های شیاطین در برابرش به زانو درآید. «مومن برای مومن همسان ساختمانی است که خشت‌های آن یکدیگر را محکم می‌کنند» (به روایت از بخاری و مسلم). 

۵-نومید نشدن و گذر از سختی‌ها با یقین و امید و تحمل درد‌ها با پایداری و تلاش. باید بدانیم که پیروزی و به قدرت رسیدن، بها و مالیات می‌طلبد؛ زیرا نا‌امیدی از خصال و صفات مومنان نیست و گذشتگان بزرگوار ما در راه دعوت دچار بلاهایی سخت‌تر از این شده‌اند؛ ولی یاس و ناامیدی به دل‌هایشان راه نیافت بلکه صبر پیشه کردند و ثابت قدم ماندند؛ از این رو خدا آن‌ها را پیروز گردانید و حمایت نمود و عقیده‌اشان پاینده گشت و دعوتشان توسعه یافت و خیر و برکت جمعشان سرتاسر گیتی را فرا گرفت. «و از رحمت ناامید نشوید چرا که از رحمت خدا جز کافران ناامید نمی‌گردند». [یوسف: ۸۷] 

۶-اشتیاق شدید به اخوت و پیوند دل‌ها و وحدت صفوف، زیرا در برادری و اخوت راز قدرت نهفته است و در پرتو حوادث و فتنه‌ها، معادن رادمردان کشف خواهد شد. گذشتگان بزرگوار ما در راه دعوت، بهترین نمونه در برادری و دوستی و محبت نسبت به یکدیگر بوده‌اند و همین امر وحدتشان را عمیق و جماعتشان را نیرومند و دل‌هایشان را آسوده و دشمنانشان را خشمگین نموده است «و ید الله مع الجماعة». «مثل مومنان در دوستی و مهربانی و عطوفت نسبت به یکدیگر مانند جسد است، هر‌گاه عضوی از آن به درد آید، سایر اعضا با بی‌خوابی و تب، آرام و قرار نخواهند داشت و با آن عضو همدردی خویش را نشان می‌دهند». (به روایت از بخاری و مسلم) 

۷-یقین قطعی به اینکه حق بالقوه، حامل قدرت و باطل در ذات خود، ضعیف و ناتوان است و عزّت و سیادت از آن خدا و رسولش و مومنین است. پس هیچ بهانه‌ای برای ضعف یا خواری و ذلت در برابر ستمگران وجود ندارد. «و چه بسیار پیغمبرانی که مردان خدای فراوانی به همراه آنان کارزار می‌کرده‌اند و به سبب چیزی که در راه خدا بدانان می‌رسیده است، سست و ضعیف نمی‌شده‌اند و زبونی نشان نمی‌داده‌اند و خداوند شکیبایان را دوست دارد» [آل عمران: ۱۴۶] 

هر چند با اذیت و آزار و ناراحتی روبرو شده‌ایم؛ اما هیچ بهانه‌ای برای سستی و ناراحتی نیست؛ زیرا تحمل اذیت و آزار در راه خدا، خیر و نیکی به همراه دارد: «و سست و زبون نشوید و غمگین و افسرده نگردید و شما بر‌تر هستید (و پیروزی و بهروزی از آن شماست) اگر که براستی مومن باشید* اگر به شما جراحتی رسیده است (و به جانتان گزندی و به دارائیتان زیانی وارد آمده است نگران و پریشان نشوید) به آن جمعیت نیز جراحتی همانند آن رسیده است و ما این روز‌ها (ی پیروزی و شکست) را در میان مردم دست به دست می‌گردانیم تا ثابت قدمان بر ایمان را (از سائرین) جدا سازد و مومنان شناخته شوند و خداوند از میان شما قربانیانی برگیرد و افتخار شهادت نصیبتان گرداند و خداوند ستمکاران را دوست نمی‌دارد* و تا خداوند مومنان را سره و خالص گرداند و کافران را نابود و تباه سازد». [آل عمران: ۱۴۱-۱۳۹] 

۸-حریص بودن نسبت به مسالمت آمیزی انقلاب و پایداری بر آن و عدم توجه به محرک‌های خشونت؛ چرا که این (خشونت)‌‌ همان چیزی است که کودتاچیان در آرزوی آن به سر می‌برند و می‌خواهند آزادگان و پیروان مشروعیت و قانون را به منزلگاه خشونت و خون-ریزی بکشانند تا آنان توجیهی برای جنایت و کشتار بیشتر و سرپوشی برای سرکوب و خون‌ریزی و فساد در زمین بیابند. باید فرموده‌ی خدای عزّ و جلّ را نصب العین خویش قرار دهیم آنجا که می‌فرماید: «اگر تو برای کشتن من دست دراز کنی، من دست به سوی تو دراز نمی‌کنم تا تو را بکشم. آخر من از خدا (یعنی) پروردگار جهانیان می‌ترسم». [مائده: ۲۸] باید وصیت جناب مرشد عام را به یاد داشته باشیم که: «صلح آمیز و مسالمت آمیز بودن انقلاب ما از گلوله و تانک‌های شما قوی‌تر است». بنا براین نشانه‌ها و خصوصیات روش و منهج فکری ما برای اصلاح و تغییر واضح است و از آن اصول عدول نخواهیم کرد هر اندازه دچار مصیبت شویم و قربانی‌ها افزایش یابد و زمانی طولانی گردد. باید بدانیم که آشتی جویانه بودن انقلاب ما، ستمگران را به سوی نابودی می‌کشاند و توطئه-‌ها و دروغ‌هایشان را فاش خواهد نمود و به خواست و اذن خدا موجب نابودی آنان خواهد گردید؛ هرچند در جهت رسیدن به اهدافشان اصرار ورزند و به جنایت‌های خود ادامه دهند. بدانید که هرگز حقی که خواسته می‌شود ضایع نخواهد شدو خدا در برابر ستمگران قدرتمند و غالب است. 

۹-ضرورت اتحاد و همبستگی محکم با آزادگان میهن و بزرگان امت، آنان که کودتا علیه مشروعیت و قانون را نمی‌پذیرند و برای مردم مصر خواهان آزادی و کرامت و عدالت هستند و ظلم و بازگشت به زندگی توام با ذلت و پستی را نمی‌پسندند. علاوه بر این، ارتباط و پیوند با عموم مردم در روستا‌ها و شهر‌ها واجب است؛ خواه کسانی که فریب دروغ و اغفال رسانه‌های ارتباط جمعی را خورده‌اند یا افرادی که با آن رویداد (کودتا) تعامل نکرده‌اند و از آن متاثر نشده‌اند تا حقیقت رویدادهای گذشته و آینده‌ی مصر را برایشان روشن کنیم و با هر آزاده‌ی بزرگواری متحد شویم تا کودتاچیان سرنگون شوند و مشروعیت و قانون‌گرایی احیا گردد و مردم ما، جایگاه خویش را در دل‌های ما بدانند؛ همچنانکه امام بنا فرمود: «مردم نزد ما از جان‌های ما محبوب‌ترند و هر فردی از افراد اخوان دوست دارد که برای عزّت و سربلندی ملت خویش جانش را فداکند _ اگر کسب عزت نیاز به فداکاری و ایثار داشته باشد- و آن را بهای مجد و عظمت و کرامت و دین و آرزوهای آنان قرار دهد، اگر در وجود خود توان آن را ببیند» [رساله‌ی «دعوتنا»] 

۱۰-ضرورت دلبستگی به خدای یگانه – پس از اخذ تمام سبب‌ها و وسایل پیروزی – چون خدا یاور است و باید به او توکل کرد و نباید به کثرت جمعیت یا یاران یا قدرت سازماندهی و جمع آوری مردم یا ربط دادن تحقق اهداف و پیروزی به حمایت و پشتیبانی فلان شخص یا کشور یا وعده‌ی فلانی توجه نمود؛ چرا که یاری و پیروزی تنها از جانب خدای یگانه است. «و پیروزی جز از جانب خداوند توانای دانا نیست». [آل عمران: ۱۲۶] اگر پیروزی و نصرت الهی به تاخیر افتد و انتظار طولانی گردد، نباید قلب‌ها به غیر خدا رو آورند یا برای کسب پیروزی به غیر خدای سبحان وابسته و دلبسته شوند؛ زیرا بعد از تسلیم و یقین، پیروزی می‌آید. «این سختی‌ها جز بر ایمان (به خدا) و تسلیم (قضا و قدر شدن) نمی‌افزاید». [احزاب: ۲۲] «و زمین‌ها و خانه‌هایشان و دارایی آنان و همچنین زمینی را که هرگز بدان گام ننهاده بودید به چنگ شما انداخت. بی‌گمان خداوند بر هر چیزی تواناست». [احزاب: ۲۷] 

در پایان از خدای بزرگ مسألت داریم که غم و اندوه را از امت بزداید و در مصر و سایر کشورهای اسلامی به دینش قدرت ببخشد و کشور‌ها و دل‌های بندگان را برای اولیای خود فتح کند و عذاب و بلای خود را بر سر قاتلان و جنایتکارانی فرو ریزد که به مقدسات توهین نمودند و آزادی‌ها را ممنوع و بی‌گناهان را کشته و بزرگان و دانشمندان را زندانی کردند. «و خدا بر کار خود چیره و مسلط است، ولی بیشتر مردم (خفایای حکمت و لطف تدبیرش را) نمی‌دانند» [یوسف: ۲۱] 

و آخر دعوانا أنِ الحمدُ لِله ربِّ العالمینَ